SOULMATE

O último kdrama que vín foi Soulmate, un sitcom do 2006 que a pesar de ter baixa audiencia é un dos mellores que puiden disfrutar e que esperemos que algún día decidan facer segunda temporada^^.

O drama ten dous personaxes principais, Dong Wook é un playboy que comeza a saír coa pija Yu-jin e comeza a pensar que ésta pode ser a chica definitiva, a pesar de non crer no amor. E por outro lado temos a Soo-kyung, unha chica que leva 5 anos có seu novio Philip e có que se promete.

Mentres vemos como avanza a relación entre Dong Wook e Yu-jin, a relación entre Soo-kyung e Philip se comeza a tambalear polas dúbidas sobre todo del ao coñecer a Min-ae, unha auténtica experta en seducción que non só ten a Philip conquistado.

O importante aquí é que ambos protagonistas a pesar de levar camiños diferentes están destinados, polo que ao longo dos capítulos vemos tódalas veces que coinciden sen percatarse un da presenza do outro ou soñan un có outro sen coñecerse.

É un drama moi diferente ao que estamos acostumados a ver, e onde a música xoga un papel primordial, de feito cada capítulo leva un título de canción.

A miña canción favorita é "C'mon Through" de Lasse Lindh, e é a que aparece nos momentos máis importantes (e románticos ^^); tenme enganchada XDXD

Aquí tedes a canción acompañada dos momentos máis potitos:

Como dato curioso dicir que no drama as personaxes levan os nomes reais dos actores jeje (tou segredamente namorada de Dong Wook jajaja)

Aquí unha fotiño de casi todo o reparto, todos teñen súa propia historia (algunha moi divertida); xa que non é un drama que se centre exclusivamente nos protagonistas:


E esta é unha das miñas escenas favoritas:


¡¡Serie altamente recomendada!!

MAY 18 화려한 휴가 (Hwa-ryeo-han Hyoo-ga)

Fai tempo que non falo dunha pelicula, por vagueza e quizais tamén porque nonvín unha que me marcara tanto como da que hoxe vou falar.

May 18/화려한 휴가 foi a segunda película máis taquilleira en Korea do Sur no ano 2007, superando a superproduccións norteamericanas como Spiderman 3 ou Piratas do Caribe. E iso tendo en conta que trata un tema delicado e non comercial.

O filme céntrase nos incidentes que tiveron lugar en Gwangju, cando tropas armadas dispararon contra civiles que se manifestaban desarmados. Neste marco nos atopamos con Min-woo que vive pacíficamente có seu irmán xoven e intentado conquistar a chica da que está namorado; pero esta paz veráse truncada o 18 de maio, cando as tropas entran na cidade para impedir as manifestación estudiantís que se están expandindo por toda Korea. Estes sucesos cambiarán por completo o modo de ver a vida dos protagonistas.

Realmente a película logra o seu obxectivo, que é que nos lembremos desas víctimas e que un suceso deste calibre quede no olvido.

Por se alguén non está moi enterado (a min pasóume) farei unha breve introducción á historia deses días, gracias sobre todo a wikipedia XD

Despois dunha dictadura militar de dúas décadas, o xeneral Park Chunghee foi asasinado en 1979. Coa esperanza de obter a ansiada democracia unha sociedade civil vocal emerxida conduxo a fortes protestas contra o goberno. As protestas estaban compostas principalmente por estudantes e obreiros, o clímax das manifestacións foi despois do golpe de estado do Maior Xeral Chun Doo-Hwan o 12 de decembro de 1979 e coa declaración da lei marcial. O 18 de maio de 1980 foi cando estallou o enfrontamento entre os estudiantes da Universidade Nacional de Chonnam que protestaban contra o peche da súa universidade e as forzas armadas; ao final o enfrontamento se converteu nun motín urbán que durou un total de 9 días, ata o 27 de maio. As estimacións inmediatas de mortes foron dunhas poucas docenas a 2000, e unha posterior investigación levada a cabo polo goberno civil estimou 207 mortes (Masacre de Gwangju, que é o que relata o filme). Estas mortes causaron que a poboación civil de toda a nación se erguese ata conseguir unha democracia, pola que tiveron que esperar ata 1987 cando finalmente tiveron as súas primeiras eleccións.

Realmente a historia recente de Korea é unha historia chea de bágoas e sangue. E este filme, como moitos outros, nos amosa ese sufrimento polo que pasaron para poder chegar a onde están hoxe. O 18 de maio é unha de tantas cicatrices que o pobo koreano leva nas súas costas, e é o deber dos que quedan non esquecelo.

Falando do filme, eu persoalmente quedei moi tocada...é moi triste pero non conta nada que na realidade non pasara. Nais e pais que choran a seus fillos, fillos que choran a seus pais...familias destrozadas sen unha razón lóxica, todo está contado dende a delicadeza cunha banda sonora preciosa e unhas imaxes que impactan e quedan na retina. Vendo a película veñen á mente preguntas que non atopan resposta, ¿cómo os humanos podemos chegar a facer cousas tan inhumanas?

Aquí o trailer:

Reparto:

• Kim Sang-kyeong (김상경)
  
• Lee Yo-won (이요원)
• Lee Jun-ki (이준기)
• Ahn Seong-gi (안성기)
• Park Cheol-min (박철민)
  
• Park Won-sang (박원상)
  
• Song Jae-ho (송재호)
  
• Nah Moon-hee (나문희)
  

Outros carteis do filme:





E algunhas fotiños:






E sí chicas traballa Lee Jun Ki^^ o gatiño máis lindo XDXD